STAŠA
Posljednjeg
festivalskog dana predstavljamo Stašu Dukić, mladu
glumicu koja je debitirala sa ulogom Selme u filmu Aide Begić “Djeca”. Ove godine Staša
Dukić je angažovana na SFF- u kao asistentica ekipi filma “Cure” Andree Štake, te
ekipi filma “A Blaste” (sa glavnom glumicom Angelikom Papoulia, koja je već
prije dobila Srce Sarajeva za ulogu u filmu “Dogtooth”). O sadržaju ovogodišnjeg festivala Staša kaže da: "Ovogodišnji program In Focus donosi
filmove koji se prosto moraju pogledati “.
No u isto vrijeme izdvaja većinu filmova regionalnog takmičarskog programa kao
obaveznu “movie lektiru”.
Kada je
riječ o filmovima koje je imala priliku pogledati na nekim od prošlih Sarajevo
Film Festivala a koji su joj ostali u sjećanju kaže : „Po mom mišljenju iz godine u godinu SFF ima sve
bolju selekciju filmova. Jedan od mnogih koji bih izdvojila je “Where do we
go now“, Nadine Labaki, libanonske režiserke
koja u filmu igra i glavnu žensku ulogu. Film na duhovit način govori o ženama koje pokušavaju da sačuvaju mir u
malom selu okruženom minama, u kome zajedno žive muslimani i hrišćani te da
spriječe sukobe i krvoproliće između svojih muževa, braće, sinova, rođaka....
Ne bih puno da odajem jer se mora pogledati. Još bih izdvojila prošlogodisnjeg
dobitnika Srca Sarajeva "In Bloom" gruzijskog režiserskog tandema Nanea
Ekvtimishvilia i Simon Großa. Često mi se desi da dok gledam filmove poželim da
sam dio glumačke ekipe, kao naprimjer u
ova dva.“
Obrazovana,
suzdržanog aristokratskog držanja Staša tečno govori njemački ali i engleski jezik s
perfektnim britanskim akcentom, svira klavir a glumačke vještine je nakon i
tokom studija na Akademiji scenkih umjetnosti, usavršavala na brojnim workshopovima
i radionicama. No duhovito nam otkriva da je kroz odrastanje željela biti advokat,
forenzičar, biolog ali : “Samo ako to
bude kao u filmovima. Kad su mi razbili iluziju da baš to nije kao u filmovima
shvatila sam da jedino kroz glumu mogu biti ko god ja hoću. Od samih početaka
mog odrastanja sve se vrtilo oko pjevanja, plesanja, i glume kroz dramske sekcije, radionice i maštanja da ću
čitav život provesti na sceni”.
A onda su se njeni snovi počeli ostvarivati te je nakon diplomskih ispita „Bolest mladeži“( Irena)
i „Soboslikar“(Jane), ostvarila uloge u predstavama „Majka Tereza Svetica Tame“,
„Food Eliminator“,“ Bog Pokolja“ a osim u pomenutom filmu Aide Begić, za koji
kaže da je to proces koji pamti osim po izuzetnom pristupu glumcu od strane
rediteljke, po prijateljstvima koja su se rodila na setu, igrala je u
nagrađivanom kratkom filmu „Lupus“ u režiji njene kolegice sa klase Ajle
Hamzić. Tokom studija bila je učesnik značajnog istraživačkog projekta dokumentarnog teatra koji tretira pitanje kolektivne traume postkonfliktnog društva: „We are not afraid“ (Creative
and Performing Arts, AN INTERDISCIPLINARY ARTS PROGRAMME, Queen's University,
Belfast) te učestvovala na “American Broadway”radionici održanoj na ASU pod vodstvom Edie Cowan.
Kaže da bi
rado sarađivala sa Woody Allenom za
kojeg kaže:”
Bilo bi mi i dovoljno da me samo pusti da mu budem na setu“ te sa dugogodišnjim
prijateljem i gostom SFF, Mike Leighom. Ja
sam je uvijek vidjela kao nasljednicu Helene Bonham Carter u nekoj BIH kostimiranoj
drami ili na primjer kao savršen cast za
seriju "Downton Abbey". Prije par godina imala je mogućnost da nastavi studij u
Velikoj Britaniji no Staša je izabrala da ostane u Sarajevu. Smatra da je zadatak umjetnika
da educira i osvijesti publiku, da
ih pročisti igrom. „Mislim da se umjetnici koji vole umjetnost u sebi a ne sebe
u umjetnost, moraju boriti svim silama da se negdje njihov glas čuje. A ako
budu dovoljno glasni povučiće i publiku za sobom“.
Kada je riječ o modi Staša kaže da je otvorena i sklona eksperimentisanju te da su joj starke omiljeni modni predmet uz koje može kombinirati sve.
Za posjetu izložbi (koju vam toplo preporučujem)“ Mini flexi
Venere“ umjetnice Nade Kažić u Java galeriji, Staša je u Play Life -u, inspirisana sedamdesetim
godinama, pronašla idealnu kombinaciju košulje i trapez hlača.
Za večernji outfit, inspirisana pomenutom izložbom, dualističkim principom svjetlosti i
tame, negativa i pozitiva, punoće i praznine(otkrivenog i skrivenog), izrezanim
konturama haljine od ogledala, Staša bira Guessovu crnu haljinu i cipele sa elementima srodnih
materijala od kojih umjetnica gradi svoj ciklus reverzibilnog naslova „Haljina
ogledalo- Ogledalo haljina“.
Treći
outfit, nježna puderasta Play Life kratka haljina komplemntarna sa njenom
nježnom svijetlom kožom je možda Staša najviše. Idealna za nedeljnu kaficu na
kojoj ćete se još jednom podsjetiti sjanih filmova koje nam je ponudio ovogodišnji SFF.
It's not the having, it's the getting.
Elizabeth Taylor
Za kraj druženja sa Stašom poslušajte soundtrack iz filma “Where do we go now“, Nadin Labaki ( Slažem se sa Stašom ; jedan od najboljih filmova koje sam imala priliku pogledati sa nevjerovatnom muzikom koju je komponovao njen suprug Khaled Mouzanar)
.
Nema komentara:
Objavi komentar